Περιγραφή
Διάρκεια: 70'
… Θα ‘λεγε κανείς πως το αδιέξοδο της χώρας είναι στις ψυχές των κατοίκων της ή πως η ψυχή όλων των κατοίκων της δεν ήταν παρά το δικό της αδιέξοδο...
Το έργο Πεθαίνω σαν χώρα, γραμμένο το 1978 από τον Δημήτρη Δημητριάδη, μας κάνει μάρτυρες μιας χώρας που καταρρέει, σε έναν χρόνο όπου καμιά γυναίκα δεν φέρνει πια παιδίστον κόσμο.
Μετά από χίλια χρόνια πολέμου και ενώ ο εχθρικός στρατός πρόκειται να περάσει από ώρα σε ώρα τα σύνορα, βλέπουμε το έθνος να διαλύεται, εξουθενωμένο από την ίδια του την ιστορία και ανίκανο πια να αντισταθεί.
Τις στιγμές εκείνες επαληθεύονται οι πιο δυσοίωνες προβλέψεις και περνάμε σε έναν νέο ιστορικό κύκλο, στην χιλιετία της Συνειδητής Πολυσχιδούς Σχιζοφρένειας, όπου η ανελέητη φαντασία επανέρχεται θριαμβευτικά και δίνει χώρο σε κοσμοϊστορικές ανακατατάξεις.
Μετά από αιώνες κατοχής, η χώρα σταδιακά παύει να υπάρχει και η γλώσσα δεν μιλιέται πια.
Το τέλος μιας εποχής έχει έρθει όπως ο προμελετημένος θάνατος μιας αθεράπευτης αρρώστιας. Όταν όμως κάτι τελειώνει, κάτι νέο ξεκινά.
Συντελεστές:
Κείμενο: Δημήτρης Δημητριάδης
Σκηνοθεσία: Αλίκη Στενού
Μουσικός επί σκηνής (κρουστά): Νίκος Τουλιάτος
Σύνθεση ηλεκτρονικού ηχοτοπίου: Τάκης Περδίκης
Βοηθός σκηνοθέτη: Δήμητρα Νταντή
Σκηνικά και κοστούμια: Σοφία Παπαγεωργίου
Κίνηση: Λίνα Κομνηνού
Σχεδιασμός φωτισμού: Θωμάς Οικονομάκος
Φωνητική διδασκαλία: Γεωργία Κατσίβελου
Φωτογραφίες και trailer: Κωνσταντίνος Καρδακάρης
Επικοινωνία: Χρύσα Ματσαγκάνη
Παραγωγή: ομάδα ΚΝΟΤ
Παίζουν (με αλφαβητική σειρά):
Λίνα Κομνηνού, Συμεών Κωστάκογλου, Δήμητρα Νταντή, Αντώνης Σανιάνος, Αλίκη Στενού.