Η γκαλερί σύγχρονης τέχνης Braggart Contemporary Gallery παρουσιάζει την τέταρτη ατομική έκθεση-εγκατάσταση με τίτλο "Μαύρη ροή-ατέλεια/Black flo(a)w" της εικαστικού Μαρίας Ζησοπούλου.

Η λογική των μορφικών σχημάτων στις εικαστικές συνθέσεις αποτελεί μια παραδοχή της ύπαρξης του υποτιθέμενα άμορφου. Άλλωστε κατά την διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και λίγο μετά, από το 1943 μέχρι το 1950, αναδύθηκε το εικαστικό κίνημα της άμορφης τέχνης (Art Informel) στην Γαλλία. Προσπάθησε να συμπεριλάβει τις αφηρημένες και χειρονομιακές τάσεις που αναπτύχθηκαν τόσο στην Γαλλία όσο και στην υπόλοιπη Ευρώπη κατά τη διάρκεια του καταστροφικού πολέμου. Ίσως η ίδια η ανάγκη να εκφραστεί η οδύνη και ρημαγμένη όψη της Ευρώπης και μετέπειτα η ελπίδα για μια επανασύνθεση των "ερείπιων", υλικών και μη, να γέννηση την δυναμική μιας τέτοιας τάσης που συμβαίνει παράλληλα με τον αμερικάνικο Αφηρημένο Εξπρεσιονισμό. Ο Μισέλ Ταπιέ αποκαλεί την τάση αυτή, "art autre" (άλλη τέχνη) στο ομώνυμο βιβλίο που εκδόθηκε το 1952 σε σχέση με τη μη γεωμετρική αφηρημένη τέχνη. Εννοώντας την γεωμετρία των "καθαρών" σχημάτων.
Τι συμβαίνει όμως με την γλώσσα που προτείνει η Μαρία Ζησοπούλου; Συμβαίνει ένα είδος ισορροπίας ανάμεσα στην "λυρική αφαίρεση" και την ακρότητα μιας έντασης που υλικοποιείται από την τοπολογία των γραμμών της εικαστικού. Η επιφάνεια έχει "πυκνώματα ροών" και ελκτικά σημεία που μοιάζουν με τους "παράξενους ελκυστές" της φρακταλικής γεωμετρίας. Δηλαδή της μορφοκλασματικής γεωμετρίας των μη-γραμμικών συστημάτων. Της χαοτικής προσέγγισης της μορφής η οποία ξεπηδά από το φαινομενικά άμορφο της μη-κανονικότητας. Που όμως η δομή υφίσταται στις ημι-ακέραιες διαστάσεις των σχημάτων. Όλα τα στοιχεία που συνιστούν τις γραμμές ροής των μορφικών μετασχηματισμών "κινούνται" στα σημεία έλξης τα οποία αποτελούν τα σημεία της ψυχικής και σωματικής έντασης της εικαστικού. Στον ίδιο χρόνο οι γραμμο-ροές αυτές αναζητούν την χωρικότητα τους. Την έκταση τους στον χώρο. Η Μαρία παράγει νέες υλικότητες ως επιστρωματώσεις των πρωταρχικών επιφανειών άλλοτε σε εφαπτομενική σχέση και άλλοτε σε απόσταση ώστε το παραγόμενο βάθος να ορίζεται και από τις εκάστοτε σκιάσεις που δημιουργούν μια πολλότητα της εικόνας. Ουσιαστικά αποτελεί μια συνομιλία με το υπό ένταση σώμα της εικαστικού που μπορεί και δρά στο χώρο σε σύνδεση με τις σωματικότητες των αντικείμενων τέχνης που δημιουργεί αναζητώντας τον δικό της ζωτικό χώρο. Σαν μια διαρκής "κατασκευή" του δικού της ενεστώτα όπου το βίωμα μεταμορφώνεται σε "παράξενο ελκυστή" της ζωντανής εμπειρίας που ποτέ δεν δύναται να υπάρξει σε μια κλειστή επιφάνεια ενός τελειοποιημένου μορφικά σχεδίου.
Γ. Μήτρου. 

Διοργάνωση: Braggart Contemporary Art Gallery
Επιμέλεια: Γιάννης Μήτρου

Eγκαίνια: Παρασκευή 8 Νοεμβρίου στης 19:30