Η Cube Gallery, από τις 11 Μαρτίου, φιλοξενεί στον χώρο της, την εικαστική συνομιλία των Κωνσταντίνου Πάτση και Χρήστου Αλαβέρα, με τίτλο Re-Join. Τα ζωγραφικά έργα του Χρήστου Αλαβέρα, με το γνωστό και προσωπικό ύφος του, που τα χαρακτηρίζει συναντούν τα μικτής τεχνικής έργα του Κωνσταντίνου Πάτση, σε έναν δημιουργικό και παράλληλα ενδιαφέροντα διάλογο.

Ο Κωνσταντίνος Πάτσης, μιλά για τη συνεργασία τους: "Είναι αρκετά σπάνιο και πολύ ευχάριστο, να συνεκθέτουν ο δάσκαλος και ο μαθητής κάτω από την ίδια σκέπη, και συγκεκριμένα στην Cube Gallery. 

Ο Χρήστος Αλαβέρας, ζωγράφος και περφόρμερ και επί σειρά ετών στο πλάι του Μάκη Θεοφυλακτόπουλου στην ΑΣΚΤ Θεσσαλονίκης και στην ΑΣΚΤ Αθηνών, με τον Γ. Λαζόγκα, έχει μια τεράστια εμπειρία καθώς πέρασαν από αυτά τα εργαστήρια δεκάδες μαθητές, οι όποιοι είχαν όλοι τους κάτι το διαφορετικό. Εκεί, σε αυτή την ιδιαιτερότητα του καθενός, ο Αλαβέρας κλήθηκε να προσαρμοστεί στις ανησυχίες του κάθε μαθητή και να βοηθήσει στην καλλιέργεια και εξέλιξη του. Εγώ είχα την τιμή να είμαι ένας από αυτούς, τους μαθητές του, με τον οποίο μέσα από το χρόνο και την αδιάκοπη επικοινωνία, αναπτύχθηκε και μια φιλία που μετράει 20 χρόνια. Όσο διαφορετικοί είναι οι προσανατολισμοί μας στο επιφανειακό κομμάτι των έργων μας, άλλο τόσο κοντά είναι το πνευματικό επίπεδο, η ουσία δηλαδή, το μήνυμα των έργων. 

Στην έκθεση θα παρουσιαστούν έργα ξεχωριστά, αλλά και έργα που έγιναν με σχολιασμούς και επεμβάσεις και των δύο, μαθητή και δασκάλου, κάτι που δείχνει αυτό το εσωτερικό πάντρεμα, την ανάγκη για επικοινωνία με το θεατή, μιας και αυτός είναι που εισπράττει το τελικό μήνυμα. 

Στα έργα του Κωνσταντίνου Πάτση, νέα και παραδοσιακά μέσα "παντρεύονται" και μέσα από μια επίπονη και επίμονη διαδικασία καταφέρνει να τα κάνει να συνομιλούν, να τα φέρνει πιο κοντά και με αυτό τον τρόπο να ξορκίζει το φόβο του νέου και να αγκαλιάζει τα κλασσικά μέσα, όπως μελάνες, ραφιδογράφους και ακρυλικά. Σε αντίθεση, ο Αλαβέρας, μέσα από την περφόρμανς κοινωνεί στο θεατή, τα κλασικά υλικά, όπως το κάρβουνο, αλλά με ένα τρόπο που είναι γεμάτος φρεσκάδα, ήχους από μουσικούς που αυτοσχεδιάζουν, χορό και ηλεκτρονικές συχνότητες που ενεργούν κυρίως υποσυνείδητα, αλλά και συνειδητά στον θεατή, όπου και ο ίδιος γίνεται μέρος του έργου. Στην έκθεση θα δούμε την ενσωμάτωση των έργων, των δυο καλλιτεχνών που μέσα από τη συνεργασία, αλλά και το κομμάτι που μπόλιασε, ο Αλαβέρας στο νεαρό τότε μαθητή του και σήμερα συνομιλητή μαζί του σε διαφορετικό επίπεδο, σχεδόν πάνω στην ωριμότητα του. 
Το μεγαλύτερο ίσως ενδιαφέρον στοιχείο στην έκθεση είναι τα έργα που έγιναν παρεμβαίνοντας ο ένας στο έργο του άλλου. Το νέο που γίνεται κλασικό και το κλασικό που γίνεται νέο.