Περιγραφή
Υπάρχουν αναμφίβολα έργα τέχνης, εύκολα ως προς τη διαδικασία παραγωγής τους, χωρίς όμως αυτό να αναιρεί διόλου την ουσία της καλλιτεχνικής πράξης που τα γέννησε και τη μετέπειτα εικαστική τους πορεία. Υπάρχουν όμως κι εκείνα που έπονται μιας καλλιτεχνικής διαδικασίας επίπονης και αρκετά χρονοβόρας, που ενώ φαίνονται να μιμούνται με εξαντλητική ακρίβεια την πραγματικότητα, στο βάθος την απαρνούνται.. Μια τέτοια περίπτωση καλλιτέχνη συνιστά και ο Αντώνης Τιτάκης, που ενσωματώνει όλο αυτά τα χρόνια στο καθαυτό έργο του φωτογραφικές αξίες, για να τις υπερβεί μέσα από την ευαισθησία με την οποία χειρίζεται τον μαγικό του χρωστήρα.
Κατακερματίζοντας συχνά το ανθρώπινο σώμα σε επιμέρους τμήματα -χείλη, μάτια, δέρμα- αλλά και διατηρώντας ακέραιη τη μορφή του, όπου απαιτείται, ο Τιτάκης εμπνέεται σταθερά από την ανθρώπινη φύση και τις αδυναμίες της. Μεταγράφει τον ανθρώπινο ψυχισμό σε εικόνες και το πετυχαίνει ακόμα και μέσα από τα αποσπασματικά ανθρώπινα μέλη, στα οποία συχνά καταφεύγει στην εικαστική του διαδρομή. Σα να υποβάλλει μέσα από το μέρος το όλο, μέσα από τη σάρκα την ίδια την ψυχή, μέσα από τη θνητότητα το παράδοξο του θανάτου…
Ο Τιτάκης ψηλαφεί με μια ασύλληπτη μαεστρία την ύπαρξη, επαναφέροντας δικαιωματικά την αξία της ζωγραφικής στις ανθρώπινες αναφορές του. Εκεί ενεργοποιεί τις υπερευαίσθητες νευρικές απολήξεις του για να αποτυπώσει τον άνθρωπο, πότε με μια αμφίσημη ένταση πότε με έναν υφέρποντα σπαραγμό. Το ανθρωποκεντρικό στοιχείο είναι έκδηλο σε όλο το χρονικό εύρος της καλλιτεχνικής του παραγωγής· είτε κατακερματισμένο είτε στην ολότητά του, απέχει από μελοδραματισμούς και περιττές συναισθηματικές φορτίσεις. Κι ενώ, λοιπόν, τα πορτρέτα στην ακέραιη εκδοχή τους λειτουργούν σαν ύμνος στη ρεαλιστική γραφή, στην τμηματική τους στέκουν αδυσώπητα μπροστά μας αφήνοντας ποικίλες σουρεαλιστικές προεκτάσεις και υπερρεαλιστικές συνδηλώσεις.
Το δέρμα στα έργα του Τιτάκη αποκτά έναν ιδιαίτερα συμβολικό ρόλο. Λειτουργεί ως όριο ή αλλιώς ως το σημείο διεπαφής δύο κόσμων, του ενδότερου, που διαρκώς υπαινίσσεται, και του εξωτερικού, που μοιάζει αχανής και αστάθμητος. Μόνα "παράθυρα" προς πάσα κατεύθυνση, τα μάτια, επιτρέπουν να διεισδύσουμε στον έσω κόσμο και να επανοραματιστούμε τα όσα συμβαίνουν γύρω μας, με ένα νέο ανυπόκριτο βλέμμα, που αγωνιά για τις πανανθρώπινες αξίες που επιεικώς διακυβεύονται.
Βάλια Κατσίμπα
Αρχαιολόγος - Μουσειολόγος
Εγκαίνια: Παρασκευή 12 Δεκεμβρίου 2024, 18.00 – 22.00
Επιμέλεια Βάλια Κατσίμπα
Σύνδεση μέσω facebook
Σύνδεση μέσω twitter
Σύνδεση μέσω google
Φίλτρα 