Περιγραφή
Μερικές φορές χτυπάνε το κουδούνι για καφέ οι Μούσες, απρόσκλητες. Έρχονται και αράζουνε μαζί μας στο σπίτι, τα λέμε και συζητάμε περί ανέμων και υδάτων. Πάνω στην κουβέντα ακούμε και καμιά όπερα, συζητάμε για τη φύση της μουσικής, γελάμε και κλαίμε με ένα τραγούδι του Σούμπερτ. Γενικά περνάμε ωραία. Όταν, λοιπόν, τις ρώτησα τι να παίξω στο ρεσιτάλ αυτό, μου είπαν με μια φωνή (αλλά τραγουδιστά, σε τέλεια αρμονία στη Μι Μείζονα): "Προφανώς ό,τι μουσική βγαίνει μέσα από την καρδιά σου γιατί μόνο έτσι κανείς γίνεται ένα με τους συνανθρώπους του: με το να μοιράζεται ό,τι του αρέσει". Και τότε κατάλαβα ότι μια είναι η θεματική πίσω από ένα ρεσιτάλ πιάνου: να μοιραστώ με τους φίλους και τις φίλες μου ό,τι μου αρέσει, γιατί μου αρέσει. Θα μου πεις, με αυτό το σκεπτικό αναπαράγεις απαρχαιωμένες λογικές περί της φύσεως του καλλιτέχνη, εδραιωμένες στον ρομαντικό 19ο αιώνα. Το καλλιτεχνικο "εγώ" είναι ξεπερασμένο θα μου πεις. Ε καλά, ούτως ή άλλως οι Μούσες μου πάνε ότι μόνο μέσω του "εγώ" υπάρχει το "εμείς" και μόνο μέσω του "εμείς" υπάρχει το "εγώ". The joke’s on you, λοιπόν. Εκείνος ο καφές ήταν πολύ ωραίος.
Πρόγραμμα
W. A. Mozart Rondo σε λα ελάσσονα, KV511
R. Schumann Faschingsschwank aus Wien, έργο 26
Allegro
Romanze
Scherzino
Intermezzo
Finale
F. Liszt Mephisto waltz αρ. 1, S. 514
διάλειμμα
C. Debussy Estampes, L. 100
Pagodes
Soirée dans Granade
Jardins sous la pluie
F. Liszt / R. Wagner Tannhäuser overture, S. 442
Σύνδεση μέσω facebook
Σύνδεση μέσω twitter
Σύνδεση μέσω google
Φίλτρα 
Δεν υπάρχουν σχόλια