Ο
Δημήτρης Λάλος με αφορμή το κείμενο του Χριστόφορου Χριστοφή, "Νιζίνκι, η προφητεία της φωτιάς" διερευνά το ανθρώπινο σώμα που είναι για κείνον ταυτόχρονα το θέμα και το μέσον. "Ένας κόσμος χωρίς πόνο θα ήταν ένας κόσμος ηλιθίων" μοιάζει να μας λέει ο Νιζίνσκι, μέσα από το άσυλο, τη φυλακή του…
Τι σημαίνει "επιτελεστικό", δηλαδή performative, όρος που εισήχθη από τον Τζον Όστιν το 1955;
Τι χρειάζεται ένα έργο τέχνης για να είναι παρουσιάσιμο;
Πότε περάσαμε από το θεατρικό έργο, ως λογοτεχνικό είδος, στο θεατρικό έργο ως παραστάσιμο γεγονός;
Η μεταφορά της αλήθειας επί σκηνής κάνει τα όρια της παράστασης και του επιτελεστικού (performance) να διευρυνθούν. Η σχέση κοινού-καλλιτέχνη επαναπροσδιορίζεται. Ο αισθητικός χαρακτήρας της παράστασης διαμορφώνεται από την ιδιότητά της ως γεγονός. "Μας ανοίγονται καινούργιοι, άγνωστοι δρόμοι…"
Συντελεστές:
Κείμενο: Χριστόφορος Χριστοφής
Σκηνοθεσία:
Δημήτρης ΛάλοςΒοηθός Σκηνοθέτη: Νίκος Χορταριάς
Εικαστικό περιβάλλον: Μαριλένα Καλαϊτζαντωνάκη
Φωτισμοί: Νίκος Βούλγαρης
Σχεδιασμός γραφιστικών: Θωμάς Παπάζογλου
Παίζουν:
Αντίνοος Αλμπάνης, Κρίστελ Καπερώνη, Νικόλας Παπαδομιχελάκης, Γιάννης Κατσιμίχας, Νίκος Χορταριάς
Μέτρα Covid-19:
Για τις οδηγίες ασφαλούς λειτουργίας του χώρου, στο πλαίσιο των μέτρων προστασίας της δημόσιας υγείας από τον κορωνοϊό COVID-19, παρακαλούμε δείτε στο
covid19.gov.grΑνακοίνωση:Λόγω των αλλεπάλληλων μέτρων για τον περιορισμό της πανδημίας, παρακαλούμε πριν την έξοδό σας να επικοινωνήσετε με το χώρο της εκδήλωσης μήπως υπάρχουν αλλαγές της τελευταίας στιγμής, καθώς και για να βεβαιωθείτε για τα ισχύοντα μέτρα προστασίας.
Σύνδεση μέσω facebook
Σύνδεση μέσω twitter
Σύνδεση μέσω google
Φίλτρα 
Δεν υπάρχουν σχόλια