Στο κείμενό της "Ο οικοφεμινισμός ως διατομική οικολογία" η φιλόσοφος Chiara Bottici μιλά για την ανάγκη να επανεξετάσουμε την αντίληψη της φύσης ως έναν απλό πάροχο "πρώτης ύλης" που πρέπει να υποταχθεί στον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής, αλλά και τον ίδιο τον διαχωρισμό μεταξύ "έμβιας" και "άβιας ύλης", εστιάζοντας στη διατομική ιδέα ότι "όλα τα όντα είναι, ως έναν βαθμό, έμψυχα: υπ’ αυτό το πρίσμα, το περιβάλλον δεν μπορεί να εκληφθεί ως κάτι εξωτερικό, ως κάτι που βρίσκεται εκεί έξω, αλλά ως αναπόσπαστο στοιχείο του είναι μας, ως κάτι εδώ μέσα. (...) "το περιβάλλον είμαστε εμείς". Εξού και η οικοφεμινιστική πρόταση να μετακινηθούμε από την έννοια της "αειφόρου ανάπτυξης" σε εκείνη της "προοπτικής επιβίωσης" . Μπορούμε να αντιστρέψουμε την εμπεδωμένη καπιταλιστική ιεραρχία άνδρας, γυναίκα, ζώο, φυτό;
Με αναφορά στο φετινό θέμα του φεστιβάλ "Διαδρομές στη Μάρπησσα" "Αέρας, γη, νερό, φωτιά! Στοιχεία αχάλαστα" (από τη συλλογή Πατρίδες του Κωστή Παλαμά) που εστιάζει στα στοιχεία της φύσης, η εικαστική έκθεση "Τ’ αυτιά μας στο τσιμέντο" (από στίχο του ποιήματος "Ουεκουβού Μαπού" της Βαλέρια Μούσιο από την Αργεντινή, μτφ. Σπύρος Πρατίλας, περ. Τεφλόν τεύχος 30) ξεκινά από το όψιμο ενδιαφέρον για την πέρα-από-τον-άνθρωπο ζωή σκύβοντας να ακούσει τα φυτά, τα ζώα αλλά και τα "άψυχα" όντα του τοπίου του νησιού και τις ιστορίες που έχουν να διηγηθούν για το σήμερα και το χθες.
Συμμετέχουν: Πέγκυ Ζάλη και Παναγιώτης Λιανός, Κατερίνα Κομιανού, Αθηνά Κουμπαρούλη, Phantom investigations (Ινώ Βαρβαρίτη και Γιάννης Δελαγραμμάτικας).
Επιμέλεια: Δέσποινα Ζευκιλή.
Στο πλαίσιο του φεστιβάλ "Διαδρομές στη Μάρπησσα"
Δείτε αναλυτικό δελτίο Τύπου
εδώ.
Σύνδεση μέσω facebook
Σύνδεση μέσω twitter
Σύνδεση μέσω google
Φίλτρα 