Την αναδρομική έκθεση του εικαστικού Απόστολου Κιλεσσόπουλου με τίτλο Λάλον Φως» εγκαινιάζει το Ίδρυμα Ευγενίδου την Τρίτη 30 Οκτωβρίου 2012, και ώρα 20:00.

Η έκθεση, καλύπτει την περίοδο 1975-2012 και περιλαμβάνει υποβλητικά φωτισμένα έργα ζωγραφικής (που φωτίζονται από το ειδικό black light), αλλά και εντυπωσιακές αιωρούμενες και επιδαπέδιες κατασκευές, εγκαταστάσεις, black light rooms και video art.

Ο Απόστολος Κιλεσσόπουλος μέσα από το έργο του μας παραπέμπει νοερά άλλοτε σε διάφορα πλανητικά νεφελώματα και εκρήξεις των σουπερνόβα κι άλλοτε στον μικρόκοσμο που μας περιβάλλει. Έργα μοναδικά, τα οποία είτε ορίζονται από τελάρα, είτε «ξεχύνονται» έξω από αυτά, διαμορφώνοντας έναν δικό τους προσωπικό «κόσμο» μεταμορφώνουν για δεύτερη φορά τους χώρους του Ιδρύματος και προσκαλούν τους θεατές να απλώσουν τα φτερά της φαντασίας τους και με όλες τους τις αισθήσεις να ταξιδέψουν!

Μιλώντας για το έργο του Κιλεσσόπουλου, ο Ακαδημαϊκός, Ιστορικός της Τέχνης Χρύσανθος Χρήστου, αναφέρει: «Η πηγαία εκφραστική δύναμη και η εσωτερική αλήθεια των έργων του, η τονισμένη χρησιμοποίηση των χρωματικών αξιών, δεν μας μεταφέρει μόνο στον ουρανό, αλλά μεταφέρει και τον ουρανό στη γη. Στα έργα του το χρώμα δεν αρκείται να καθορίζει την ανάπτυξη και τον χαρακτήρα του, αλλά να είναι η αρχή και το τέλος του συνόλου. Η γνησιότητα της έμπνευσης και η βεβαιότητα της οργάνωσης, οικοδομούν ένα μοναδικό επίτευγμα».

Η Ποιήτρια, Ακαδημαϊκός Κική Δημουλά εκφράζει με τον δικό της ιδιαίτερο τρόπο την ανταπόκρισή της στο έργο του Κιλεσσόπουλου λέγοντας: «Εγώ, μελετητής των έργων σας, δεν ξέρω να είμαι. Γνωρίζω όμως πώς να φερθώ στους κραδασμούς που προκαλούν στην απάθειά μου: μαγευόμενη. H κριτική μου αρκείται στην εκθάμβωσή μου. Η επιρροή των έργων σας δεν ξεθωριάζει, με κρατάει διαρκώς σε ενατένιση ο στροβιλισμός, η αιώρηση των μυστηρίων που μας διέπουν και που σεις, τα δαμάσατε να εκπέμπουν ευεργετική ενέργεια επάνω μας. Εξαγνίσατε το μικρό διάστημα που ανήκει στη ζωή μας».

Η επιμελήτρια της έκθεσης, Ιστορικός της Τέχνης Δρ. Κάτια Κιλεσσοπούλου, επισημαίνει: «Στο μεταίχμιο μικρόκοσμου – μακρόκοσμου το έργο του Απόστολου Κιλεσσόπουλου διαγράφει μια πολυσχιδή πορεία από τη δεκαετία του ’70, όταν εμφανίζονται τα πρώτα του Κοσμικά Τοπία, έως τα σύνολα Λάλον Φως των ημερών μας. Αν και οι καταβολές της δημιουργίας των έργων του ευδιάκριτα παραπέμπουν στα αφηρημένα κινήματα της τέχνης, ωστόσο δεν πρόκειται για μια αφηρημένη ζωγραφική περιχαραγμένη στην αυτονομία της, εφόσον τα στοιχεία της φύσης –υδάτινο, αέρινο, στερεό, πύρινο– τα συμπαντικά δρώμενα και παράλληλα η συμβολοποίηση του εσωτερικού ανθρώπινου κόσμου, αποτελούν αναγνωρίσιμα συστατικά της ζωγραφικής του. Τα έργα του ταυτίζονται με τον Κόσμο, που εδώ αποτιμάται με την ετυμολογική του έννοια… Η αέναη μεταστοιχείωση καθορίζει το ζωγραφικό γίγνεσθαι μέσα από την παραπομπή του ενός στοιχείου στο άλλο, από την ακριβή, λεπτομερή και πυκνή διατύπωση στην ελεύθερη, δαιδαλώδη και αχνή».

Τέλος, ο συγγραφέας Σπύρος Καρυδάκης αναφέρει: «Ο Κιλεσσόπουλος είναι ίσως ο μόνος σύγχρονος Έλλην εικαστικός με συνολικό, πρωτότυπο και υψηλό όραμα για την τέχνη. Τα έργα του, είτε πρόκειται για κείμενα είτε για εικαστικές δημιουργίες, συνθέτουν μια θαυμαστή, επιστημονικά εργασμένη κοσμογονία, διατυπωμένη με προσωκρατικό βάθος και αναγεννησιακό αισθητικό ύψος, φτάνοντας στην καρδιά της ύλης, στον πυρήνα των πραγμάτων. Εάν η φύση μπορεί να κατανοηθεί από το πνεύμα, κι αν το πνεύμα της φύσης μπορεί να απεικονιστεί με τη διαμεσολάβηση της έλλογης ανθρώπινης λαχτάρας, τότε το έργο του Κιλεσσόπουλου είναι πιο κοντά σε μια τέτοια γνώση και πράξη απ’ ό, τι συμβαίνει στα περισσότερα σύγχρονα εικαστικά διαβήματα.»

Αποσπάσματα μελετών από ιστορικούς της τέχνης, αστροφυσικούς και συγγραφείς, αναρτημένα στους εκθεσιακούς χώρους, τεκμηριώνουν τόσο τη συνολική πορεία του καλλιτεχνικού έργου του Απόστολου Κιλεσσόπουλου, όσο και το σκεπτικό της συγκεκριμένης έκθεσης.