Περιγραφή
"Ο εικοστός αιώνας, περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον, απελευθέρωσε την συνείδηση των φύλων όσον αφορά το φύλο και το σώμα. Διερεύνησε την ταυτότητα τους σε σχέση με το δίπολο θηλυκό – αρσενικό και έπαιξε έναν ρόλο που δεν πρέπει να διαχωριστεί απο την ίδια την Φύση της Τεχνης." Βάνα Ξένου
Η εικαστική πορεία της Βάνας Ξένου ιχνηλατεί την γυναικεία παρουσία. Τα έργα της κινούνται και μετακινούνται μέσα στην Ιστορία, με αφετηρία την γυναικεία φύση. Η καλλιτέχνης αναμοχλεύει μορφές και σύμβολα που άφησαν ένα ανεξίτηλο αποτύπωμα στην ιστορική μνήμη και στο κοινωνικό υποσυνείδητο. Μορφοποιεί την γυναικεία αρχετυπική οντότητα, όπως συμβαίνει με την αρχέγονη Γαία-θεά στα βάθη της θρησκευτικής συνείδησης. Παρακολουθεί τα διαφορετικά πρόσωπα ή και προσωπεία, όπως τα έχει πλάσει η φαντασία και σηματοδοτήσει η αρχαία "περιπέτεια" και η τραγωδιακή "καταστροφή".
Οι εικονιζόμενες μορφές άλλοτε προβάλουν την αρχετυπική εικόνα Μητέρα-Κόρη• άλλοτε, ως νεαρές κοπέλες υπαινίσσονται ή και προλέγουν την μετάβασή τους στην γυναικεία ωριμότητα. Τα μικρά κορίτσια στις φωτογραφίες του Λιούις Κάρολ προβάλλουν αυτήν την διπλή ταυτότητα, ανάμεσα στο παιδί και την γυναίκα. Στο μεγάλο τραπέζι με τις θεότητες της γης, ο θεατής έχει την αίσθηση ότι παρακολουθεί μεταμορφώσεις του αρχικού προτύπου το οποίο βρίσκεται ίσως στα βάθη της γης- εκεί που άλλοτε τελούνταν τα κρυφά και σκοτεινά Ελευσίνια Mυστήρια.
Η Βάνα Ξένου αναζητεί την αλήθεια που κρύβεται στο σώμα, γυμνό ή ενδεδυμένο, μέσα από το μύθο και την ιστορία• το πέρασμα και το βίωμα της γυναίκας ανά τους αιώνες. Πρόκειται για την μεγάλη φρίζα με τα παρατεταγμένα σώματα, η οποία, ενδεχομένως, παραπέμπει στις φρίζες των αρχαιοελληνικών ναών.
Από την Δήμητρα και την Περσεφόνη του ελευσινιακού μύθου στην Εύα του βιβλίου της Γένεσης, από την Ιουδήθ της Αρτεμισίας Gentileschi στην Λουκρητία του Lucas Cranach, την Hildegard of Bingen η Βάνα Ξένου μας εισάγει στο βάθος και το μυστήριο μιας μεταμορφούμενης ταυτότητας.
Σύνδεση μέσω facebook
Σύνδεση μέσω twitter
Σύνδεση μέσω google
Φίλτρα 
