Διάρκεια: 60'

Με αφορμή την ατομική έκθεση της Bouchra Khalili Φανοί και Τυπογράφοι στο ΕΜΣΤ και τη συμμετοχή της στην ομαδική έκθεση Space of Togetherness, που διοργανώνει ο ΝΕΟΝ, το Μουσείο παρουσιάζει την ταινία της The Tempest Society [Η κοινωνία της καταιγίδας] (2017), η οποία γυρίστηκε στην Αθήνα και έκανε πρεμιέρα στην documenta 14. 

Το The Tempest Society είναι το πρώτο έργο της Khalili από μια σειρά έργων αφιερωμένων στο Κίνημα Αράβων Εργατών (MTA) και τις θεατρικές ομάδες του, Al Assifa ("Η Τρικυμία" στα αραβικά) και Al Halaka ("Ο Κύκλος" ή "Η Συνέλευση" στα αραβικά). Αυτή η μακροχρόνια έρευνα αναδεικνύεται στην ταινία The Tempest Society αλλά και σε μετέπειτα έργα.

Το The Tempest Society ξεκινά από την ξεχασμένη κληρονομιά της Αλ Ασίφα, μιας θεατρικής ομάδας που αποτελείτο από Βορειοαφρικανούς μετανάστες εργάτες, μέλη του Κινήματος Αράβων Εργατών και Γάλλους συμμάχους τους. Η θεατρική ομάδα ήταν ενεργή στο Παρίσι από το 1973 έως το 1978. Μέσω παραστάσεων και δράσεων στους δρόμους, η Αλ Ασίφα επινόησε μια "θεατρική εφημερίδα" που αναφερόταν στον ρατσισμό και την ανισότητα στη Γαλλία.

Σαράντα χρόνια αργότερα, μια ομάδα νεαρών Αθηναίων, η Ισαβέλλα, ο Ηλίας και ο Γιάννης, συγκεντρώνονται σε ένα εγκαταλελειμμένο εργοστάσιο που έχει μετατραπεί σε θεατρική σκηνή. Ονομάζονται "Η Κοινωνία της Θύελλας" και ενεργοποιούν ξανά την κληρονομιά και τη μεθοδολογία της Αλ Ασίφα. Στη σκηνή προσκαλούν καλεσμένους, συμπεριλαμβανομένου του Γκάνι, εκπροσώπου μιας ομάδας τριακοσίων μεταναστών εργατών που έκαναν απεργία πείνας το 2011 για ίσα δικαιώματα στην εργασία· της Αικατερίνης, που γεννήθηκε στην Ελλάδα αλλά παραμένει χωρίς έγγραφα, και του Μαλέκ, ενός νεαρού Σύρου πρόσφυγα που ασχολήθηκε με το θέατρο στην Αθήνα για να μετατρέψει τη "θλίψη σε ομορφιά". Μαζί, στοχάζονται ποιητικά πάνω στην παράσταση ως πολιτική πρακτική.

Στα Ελληνικά, Αραβικά, Γαλλικά, με αγγλικούς υπότιτλους 

Βιογραφικό:
Η Bouchra Khalili είναι Γαλλο-Μαροκινή εικαστικός που ζει στη Βιέννη και εργάζεται σε διάφορα μέρη του κόσμου. Περιλαμβάνοντας κινηματογράφο, βίντεο, εγκαταστάσεις, φωτογραφία, χαρακτική, υφαντουργία, λογοθετικές και εκδοτικές πρακτικές, το διαμεσικό και διεξοδικά ερευνητικό έργο της επεξεργάζεται συλλογικές στρατηγικές αφήγησης με μέλη κοινοτήτων που ζουν υπό καθεστώς στέρησης της πολιτειότητάς τους. Συνδυάζοντας την επιτελεστική διάσταση των προφορικών παραδόσεων με σχολαστικά δουλεμένες οπτικοακουστικές φόρμες, που φέρουν το ίχνος των μετα-αποικιοκρατικών πρωτοποριών και της εννοιολογικής τέχνης, η Khalili διατυπώνει έναν ποιητικό στοχασμό επάνω στις νεότερες φαντασιακές προσλήψεις της κοινοτικής/συλλογικής χειραφέτησης.

Το έργο της έχει παρουσιαστεί διεθνώς σε πληθώρα ατομικών εκθέσεων, συμπεριλαμβανομένων μεταξύ άλλων αυτών που οργανώθηκαν πρόσφατα στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης της Βαρκελώνης (2023), στο Ίδρυμα Luma της Αρλ (2023), στο Bildmuseet του Ούμεο, Σουηδία (2021), στο Oslo Kunstforening και Fotogalleriet, Όσλο (2020), στο Μουσείο Καλών Τεχνών της Βοστόνης (2019), στην Εθνική Πινακοθήκη Jeu de Paume στο Παρίσι (2018) και στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης (MoMA) της Νέας Υόρκης (2016). Η Khalili έχει συμμετάσχει σε μεγάλες διεθνείς εκθέσεις όπως, μεταξύ άλλων, οι: κεντρική έκθεση της Μπιενάλε της Βενετίας (2024, 2013), Μπιενάλε της Σάρζα (2023, 2011), Documenta 14 (Αθήνα/Κάσσελ, 2017), Τριενάλε του Μιλάνου (2017), Τριενάλε του Παρισιού (2012). Έχει υπάρξει υπότροφος του Ινστιτούτου Radcliffe του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ (2017), του Ινστιτούτου Ιδεών και Φαντασίας του Πανεπιστημίου Columbia (2019) και του Κέντρου Vera List της New School της Νέας Υόρκης (2011-2013). Είναι ιδρυτικό μέλος του μη κερδοσκοπικού αυτο-οργανωμένου καλλιτεχνικού οργανισμού La Cinémathèque de Tanger, που έχει στόχο την προώθηση της κινηματογραφικής κουλτούρας στον Μαροκινό Βορρά.