Η τελευταία έκθεση της Εθνικής Πινακοθήκης, το φθινόπωρο του 2012, πριν την μεταστέγασή της, εν όψει της επικείμενης επέκτασης των κτιριακών της εγκαταστάσεων, είναι μία ξεχωριστή, μία σημαδιακή, μία ενδοσκοπική έκθεση. Η έκθεση αυτή αναδεικνύει την προσφορά και την συμμετοχή των Ελλήνων καλλιτεχνών στην διαμόρφωση και τον εμπλουτισμό των συλλογών της στη μακρόχρονη πορεία της λειτουργίας της. Το θέμα της έκθεσης αφορά αποκλειστικά τις δωρεές καλλιτεχνών, τα κληροδοτήματα των καλλιτεχνών και τις δωρεές των οικογενειών τους κι όχι γενικότερα τις δωρεές Υπουργείων, Ιδρυμάτων, και ιδιωτών.

Ο τίτλος της έκθεσης οριοθετεί το πεδίο που αφορά μόνο τις δωρεές Ελλήνων καλλιτεχνών, ενώ οι χρονολογίες αναφέρονται, από τα επιλεγμένα έργα, στην αρχαιότερη δωρεά, στην συγκεκριμένη περίπτωση, το κληροδότημα Θεόδωρου Ράλλη (1852-1909), το 1910, και τις πιο πρόσφατες δωρεές σύγχρονων καλλιτεχνών, που πραγματοποιήθηκαν το 2012, όπως του Ζαχαρία Αρβανίτη (1947), του Μίλτου Γκολέμα (1967), του Βασίλη Θεοχαράκη (1930), του Ξενοφώντα Μπήτσικα (1963), του Ξενή Σαχίνη (1954) και του πρύτανη της ΑΣΚΤ Γιώργου Χαρβαλιά (1956).

Κάποια στατιστικά στοιχεία που αφορούν τις συλλογές διαφωτίζουν σχετικά με τα μεγέθη και τις κατηγορίες. Επί συνόλου έργων που πλησιάζουν τις 19.000, μαζί με τα ζωγραφικά έργα, τα γλυπτά, τα σχέδια και τα χαρακτικά, οι δωρεές είναι 6.800, και τα κληροδοτήματα 4.500 έργα. Από αυτά τα ζωγραφικά έργα, ελαιογραφίες, ακρυλικά είναι περίπου 5.200, ενώ οι δωρεές καλλιτεχνών ξεπερνούν τις 3.000 έργα.

Στην ιστορία της Εθνικής Πινακοθήκης, οι πρώτες δωρεές αναφέρονται την χρονιά της ίδρυσής της το 1900. Πρόκειται για 246 έργα, κυρίως ξένων καλλιτεχνών, αλλά και του Θεόδωρου Βρυζάκη, δωρεές του Πολυτεχνείου και του Πανεπιστημίου. Την επόμενη χρονιά το 1901, από το κληροδότημα Αλεξάνδρου Σούτζου, προστίθενται 281 έργα, κυρίως ξένων και ελάχιστων Ελλήνων καλλιτεχνών. Το Ίδρυμα Κουτλίδη προσθέτει 1466 έργα.

Πολλές είναι οι σημαντικές δωρεές καλλιτεχνών, ενδεικτικά αναφέρουμε μεγάλες σε ποιότητα και ποσότητα δωρεές, των τελευταίων δεκαετιών, όπως των κληρονόμων του Τόμπρου, το 1975 και 1976, του Στάμου, το 1975, του Τσαρούχη το 1976, της κόρης του Παρθένη, Σοφίας το 1982, του Χατζηκυριάκου – Γκίκα το 1986, του Μόραλη το 1988, της Μαρί Τερέζ Απάρτη το 1991, το τεράστιο κληροδότημα της Ευθυμιάδη-Μενεγάκη, με περίπου 1.100 έργα, το 1995, και της Ραφτοπούλου την ίδια χρονιά, του Αβραμίδη και της Ελένης Μαλτέζου, το 1997, του Τέτση το 1998 και το 2000, του Φασιανού το 2001, τα κληροδοτήματα της Αγγέλας Νικολάου το 2001, της Νανάς Ησαΐα το 2003 και του Χρήστου Καπράλου το 2006, καθώς και τη μεγάλη δωρεά του Δανιήλ το 2007.

Στην περιήγηση της έκθεσης, οι ενότητες καθορίζονται ανά επίπεδο, ενώ τα έργα των μεγάλων δωρεών παρουσιάζονται συγκεντρωμένα κατά ενότητες προσφέροντας την δυνατότητα ανάδειξης της εξελικτικής πορείας του έργου του καλλιτέχνη.

Η γλυπτική εκπροσωπείται δειγματοληπτικά με έργα των μεγάλων δωρεών, τα οποία παρουσιάζονται διάσπαρτα στα τρία επίπεδα της έκθεσης. Εννέα γλυπτά, από διάφορα υλικά, των Μιχάλη Τόμπρου (1889-1974), Μπέλλας Ραφτοπούλου ((1902-1992), Χρήστου Καπράλου (1909-1993), Φρόσως Ευθυμιάδη-Μενεγάκη (1911-1995), Ιωάννη Αβραμίδη (1922), και μία ξύλινη εγκατάσταση του Χρήστου Γιαννάκου (1934) ολοκληρώνουν την περιήγηση στον κόσμο των δωρεών γλυπτικής προς την Εθνική Πινακοθήκη.

Στην έκθεση, όπου, παρά τις δεσμεύσεις του υπάρχοντος υλικού, ακολουθείται κάποια ιστορικότητα, παρουσιάζονται 167 έργα, ζωγραφική, γλυπτική, χαρακτική, ανάγλυφα, κατασκευές και εγκαταστάσεις.

Σε όλες τις ενότητες και τα επίπεδα παρουσιάζονται συνειδητά, παράλληλα πολλοί επώνυμοι και γνωστοί, αλλά και πολλοί παραγνωρισμένοι ή εντελώς άγνωστοι καλλιτέχνες, πάντα με αξιόλογα έργα. Η απουσία πολλών σημαντικών καλλιτεχνών από την έκθεση σημαίνει απλά έλλειψη διαθέσιμης δωρεάς στις συλλογές.

Η έκθεση, που καλύπτει δωρεές καλλιτεχνών ενός αιώνα, αποτελεί ένα φόρο τιμής της Εθνικής Πινακοθήκης προς τους καλλιτέχνες της, ένα φόρο τιμής προς τους γενναιόδωρους καλλιτέχνες της Ελλάδας.

Την επιμέλεια της έκθεσης «Δωρεές Ελλήνων Καλλιτεχνών προς την Εθνική Πινακοθήκη - 1910 – 2012» έχει η ιστορικός τέχνης Δρ. Λίνα Τσίκουτα-Δεϊμέζη, υπεύθυνη των συλλογών Μεταπολεμικής και Σύγχρονης τέχνης.