Διάρκεια: 70'
Το έργο γράφτηκε με αφορμή το συναίσθημα φόβου και δειλίας που κυρίεψε τον Σολωμό, όταν είδε μια δύσμορφη, εμπαθή Γυναίκα του νησιού, να εξυβρίζει με μανία τις γυναίκες που έχουν έρθει από το πολιορκημένο Μεσολόγγι, ζητώντας βοήθεια για τους έγκλειστους.
Το ότι δεν μπόρεσε να υπερασπισθεί επί τόπου αυτές τις Μεσολογγίτισσες, προκάλεσε στον Ποιητή ενοχή και έγινε η αιτία να θέλει να κατανοήσει τη δύναμη αυτής της Γυναίκας, θεωρώντας την ενσάρκωση του "Κακού".
Ποιητική Αδεία "δανείζεται" το προσωπείο του Αγίου Διονυσίου του ιερομόναχου – ιστορικό πρόσωπο που έζησε 172 χρόνια - για να κοιτάξει άφοβα το "Κακό".
Κοιτάζοντας ο Σολωμός με τα μάτια ενός Αγίου απελευθερώνει το πνεύμα του, και παρακολουθώντας τις τελευταίες δραματικές στιγμές της Γυναίκας, προσεύχεται ταπεινά για κείνη.
Κατανοεί πως η Γυναίκα, που φοβόταν σαν υπόσταση του "Κακού", δεν είχε καμιά δύναμη, αλλά ζούσε μέσα στην αγωνία και τη σύγχυση.
Συνειδητοποιεί πως έγινε ο ίδιος φορέας του Κακού, επειδή ο νους του καταλήφθηκε από τις τρομακτικές φωνές της δυστυχούς Γυναίκας, και έχασε την ελευθερία της βούλησής του.
Δεν πρέπει να αφήνουμε το Πνεύμα μας να υποδουλώνεται στα φοβικά και ασταθή συναισθήματά μας , φαίνεται να δηλώνει έμμεσα ο Σολωμός, αλλά να εμπιστευόμαστε την σταθερή αλήθεια που κατοικεί στη συνείδησή μας, για να μπορούμε να αντιπαρερχόμαστε οποιονδήποτε φόβο, ως αντίθετο της ελευθερίας.
Συντελεστές:
Δραματουργία / Διδασκαλία Ερμηνείας /Σκηνική Όψη / Σκηνοθεσία:
Δήμος Αβδελιώδης
Μουσική: Βαγγέλης Γιαννάκης
Κοστούμι, Φτερά Αγγέλου: Αριστείδης Πατσόγλου
Βοηθός Σκηνοθέτη: Στεφανία Βλάχου
Graphic Design:Tasos Grønn
Ερμηνεύει η Κατερίνα Γκατζόγια
Σύνδεση μέσω facebook
Σύνδεση μέσω twitter
Σύνδεση μέσω google
Φίλτρα 
Δεν υπάρχουν σχόλια