Ο πολυχώρος πολιτισμού Vault παρουσιάζει για 15 παραστάσεις έντεκα σπαρακτικούς μονολόγους της Claire Castillon,απο το βιβλίο η “Η μαμά μου ποτέ δεν πεθαίνει”, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Καρατζιά. Στους σύντομους μονόλογους, έντεκα γυναίκες αφηγούνται, θυμούνται, ξαναζούν, μιλούν για τις σχέσεις τους με τις μητέρες και τις κόρες τους, αποκαλύπτοντας τον τόσο καθοριστικό αυτό δεσμό σε όλο του το μεγαλείο. Σκληρά μα και βαθιά, ανθρώπινα, αστεία και ταυτόχρονα απολύτως συγκινητικά, τα μονόπρακτα σοκάρουν με την αφοπλιστική ειλικρίνεια που οι γυναίκες αυτές εξομολογούνται τις σπαρακτικές ιστορίες τους.

Από Πέμπτη 11 Μαίου έως Σαββάτο 9 Ιουνίου 2012

Κάθε Πέμπτη, Παρασκευή & Σάββατο στις 21:15μ.μ

Έντεκα γυναίκες, διαφορετικής ηλικίας, κατάστασης, διανοητικού επιπέδου, κοινωνικής και οικονομικής θέσης, αφηγούνται ιστορίες με τις μάνες ή τις κόρες τους. Για τις γυναίκες, ο δεσμός μητέρας-κόρης είναι καθοριστικός. Είτε αβάσταχτος είτε ευλογημένος. Στην πρωταρχική του δομή, αναζητείται η αγάπη. Η ανάγκη της, η αγωνία της, η παρουσία ή η απουσία της, η παρηγορία, η επιβεβαίωση, η απόδειξη της ύπαρξής της ή όχι, είναι καταλυτική για την ύπαρξη τους. Για την ακρίβεια είναι ζήτημα ζωής και θανάτου. Κυριολεκτικά ή μεταφορικά.

Η σχέση αυτή έχει αποτελέσει συχνά το αντικείμενο μελετών, μυθιστορημάτων ή ποιημάτων, τα οποία εξυμνούν κυρίως τη δοτικότητα και τη θυσία της μάνας, για χάρη της κόρης της. Οι ιστορίες όμως, στο παρόν κείμενο, απέχουν πολύ από αυτήν τη ειδυλλιακή εικόνα. Παρουσιάζουν μητέρες τρωτές, γεμάτες ανασφάλειες και τραύματα, τα οποία νομοτελειακά προβάλλονται πάνω στις κόρες τους, που σημαδεύονται από τις συμπεριφορές αυτές, και που κυρίως όμως τις κληροδοτούν.

Η Claire Castillon βουτάει στην σκοτεινή πλευρά της πολύπλοκης αυτής σχέσης, και με απίστευτη ικανότητα αποκαλύπτει μέσα απο τις ιστορίες της, τον ομφάλιο λώρο που δεν κόβεται εύκολα και πολλές φορές τυλίγεται σφικτά γύρω απ τον λαιμό μας στερώντας μας το οξυγόνο.

Οι έντεκα αυτές γυναίκες ξαναζούν μνήμες γλυκόπικρες, επώδυνες, κομμάτια της ζωής τους, στιγμές που θα τις κυνηγούν για πάντα. Μιλάνε για σχέσεις στοργής, οργής, ανταγωνισμού, αγάπης και μίσους. Αναζητούν την αποδοχή, την επιδοκιμασία, τρόπους επικοινωνίας, ζητούν να σταθούν στα πόδια τους... Γελούν, συγκινούνται, θυμώνουν, ξεσπούν, αγανακτούν, θλίβονται, πονούν, φοβούνται στην ιδέα της φυγής της κόρης, τρέμουν στην σκέψη της απώλειας της μάνας, κρίνουν και κρίνονται, μα κυρίως σπαράζουν.

Συντελεστές:

Συγγραφέας: Claire Castillon

Μετάφραση: Kατερίνα Μανιάτη

Σκηνοθεσία: Δημήτρης Καρατζιάς

Βοηθός σκηνοθέτη: Κική Μαυρίδου

Σκηνικά - φωτογραφίες: Δέσποινα Χαραλάμπους

Κοστούμια: Δημήτρης Στρέπκος

Μουσική σύνθεση: Μάνος Αντωνιάδης

Φωτισμοί: Βαγγέλης Μούντριχας

Παραγωγή - Δημόσιες Σχέσεις: Καλλιτεχνικές Επιχειρήσεις Vault

Παίζουν:

Νίκη Αναστασίου: (θα γίνεις γυναίκα, κόρη μου, Η ρήξη)

Κική Μαυρίδου: (Το έντομο, Η μαμά μου ποτέ δεν πεθαίνει)

Ιωάννα Πηλιχού: (Μπουφάν και γούνινες μπότες, Σύνδρομο Μινχάουζεν δι' αντιπροσώπου)

Ειρήνη Σταματίου: (Θηλιές και κόμποι, Δέκα εγχειρήσεις σε δέκα χρόνια)

Γιάννα Σταυράκη: (Σε φιλώ γλυκά)

Αθηνά Τσιλίρα: (Ήπιαν σαμπάνια στο εστιατόριο, Πάλη)