Το Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν στο πλαίσιο του "Μήνα της μνήμης και της μουσικής" συνεργάζεται για πρώτη φορά με το Ελληνικό Σχέδιο και τον Δημήτρη Παπαδημητρίου, που φέρνει στη σκηνή της Φρυνίχου μια σειρά από άκρως ενδιαφέρουσες μουσικές εκδηλώσεις που τιμούν την μνήμη μεγάλων μορφών του σμυρνέικου και του ρεμπέτικου αλλά και την μνήμη μεγάλων ποιητών μέσα από πρωτότυπα έργα του Δημήτρη Παπαδημητρίου πάνω στην ποίησή τους. Επιπλέον ένα σύνολο από μουσικούς της Καμεράτα θα ερμηνεύσει μια θεατρική σουίτα για ορχήστρα εποχής, βασισμένη σε μουσική του συνθέτη για θεατρικές παραστάσεις.

Οι μουσικές εκδηλώσεις του Ελληνικού Σχεδίου στη Φρυνίχου, ξεκινούν
την Δευτέρα 22 Ιανουαρίου και θα διαρκέσουν έως τις 20 Φεβρουαρίου.
Θα παρουσιάζονται Δευτέρα και Τρίτη στις 21.00. Η πρώτη εκδήλωση έχει προγραμματιστεί για τις 22-23 Ιανουαρίου και είναι αφιερωμένη στους
Γιάννη Παπαϊωάννου και Παναγιώτη Τούντα. Προλογίζει ο Λάμπρος Λιάβας.

Οι Άγνωστοι Θησαυροί του Γιάννη Παπαϊωάννου και του Παναγιώτη Τούντα Επεξεργασία Ανασύσταση και Ανάδειξη σημειώσεων και χειρόγραφών τους από το Ελληνικό Σχέδιο.

Συντελεστές:
Ενορχηστρώσεις: Μανόλης Πάππος και Γρηγόρης Βασίλας
Εισαγωγή- Παρουσίαση: Λάμπρος Λιάβας
Παίζουν και τραγουδούν:
Μανόλης Πάππος (μπουζούκι), Γιάννης Ζευγώλης (βιολί), Κωστής Κωστάκης(κιθάρα), Αυγερινή Γάτση (ακορντεόν),Γιώργος Βεντουρής (μπάσο), Κωστής Κωστάκης (κιθάρα), Φίλιππος Παιχνιστής (πιάνο) , Γρηγόρης Βασίλας (μπουζούκι), Μάνος Καλπάκης (μπουζούκι), Παναγιώτης Γαλάνης(μπουζούκι), Γιώργος Νικόπουλος(κιθάρα), Βερόνικα Δαβάκη.

• 5 και 6 Φεβρουαρίου
Δημήτρη Παπαδημητρίου
"Μάσκες" ή όταν ο συνθέτης παίζει θέατρο.

Θεατρική Σουίτα για ορχήστρα εποχής, συνθέσεις του Δημήτρη Παπαδημητρίου για θεατρικές παραστάσεις Shakespeare, Goldoni, Moliere διασκευασμένες και επανεπεξεργασμένες για ορχήστρα παλαιάς μουσικής. Παραγγελία της ορχήστρας Καμεράτα.
Η Καμεράτα και ο Γιώργος Πέτρου είχαν την ιδέα να παραγγείλουν στον Δημήτρη Παπαδημητρίου, τον Γιώργο Κουμεντάκη και τον Περικλη Κούκο από ένα έργο για ορχήστρα παλιάς μουσικής.
Ο συνθέτης Δημήτρης Παπαδημητρίου" περιγράφει:

"Μάσκες" ή όταν ο συνθέτης παίζει θέατρο.
Ποιός άραγε μπορεί να σε απελευθερωσει από την βαρειά υποχρέωση να εισαι διαρώς και επιτυχώς ο εαυτός σου; Nα ζείς και να εκφράζεις το σήμερα; Να ζείς και να εκφράζεις τον τόπο σου και τον πολιτισμό σου; Kαι, το χειρότερο, να μη μοιάζεις σε κανέναν;…Και όλα αυτά να συμβαίνουν όχι μόνο ατιμώρητα, αλλά και μετά πολλών επαίνων, αν φυσικά τα καταφέρεις! Μην νομίσετε πως είναι απλή αυτή η υπέρβαση.
Μιά θεατρική Μάσκα όμως αρκεί και η ελευθερία σου τρέχει στον αιθέρα. Την φοράς και πάς στό "θεματικό" πάρτυ! Το πάρτυ που λέγεται αρχικά θεατρική πρόβα και εν τέλει μεγαλειώδης "Παράσταση".
Στο βασίλειο τής ηδονικής ασυδοσίας του θεάτρου, αριστεύεις όταν παύεις τελείως να είσαι ο εαυτός σου, (άσχετα αν έτσι καταλήγεις τελικά περισσότερο ο εαυτός σου). Ειναι βαθειά η χαρά αυτής της απελευθέρωσης από τα βαρειά δεσμά της πραγματικότητας πρώτου επιπέδου και ακόμα μεγαλύτερη η επαναπροσγείωση σε έναν εαυτό καλύτερο και πλουσιώτερο.
Μόνο στο θέατρο συνάντησα τόσο συχνά τον συνθέτη εαυτό μου σε άλλες εποχές. Πολλοί αναρωτιουνται πώς μπορεί κανεις να γράψει κατά παραγγελίαν. Εγώ από τέτοιες παραγγελίες αναζωογονούμαι. Πόσω μάλλον που εδώ πρόκειται γία μουσική σύνθεση διπλής παραγγελίας: O Γιώργος Πέτρου μου παρήγγειλε ένα έργο γιά την ορχήστρα Armonia Atenea μέ όργανα εποχής σε μιά συνομιλία με τρείς μεγάλους συνθέτες του Μπαρόκ. Η συνομιλία αυτή είχε ήδη συντελεσθεί στο θέατρο επανειλλημένως φοβάμαι με περισσότερους "συναδέλφους"!
Διάλεξα θέματα από δύο παραστάσεις: την "Λοκαντιέρα" του Γκολντόνι σκ. Θέμη Μουμουλίδη μέ τους Γιάννη Μπέζο και Ναταλία Τσαλίκη, και "Το Ημέρωμα της Στρίγκλας" του Σέξπηρ σε διασκευή Στ. Παχίδη, και σκηνοθετη τον Γιάννη Μπέζο και τους ίδιους πρωταγωνιστές. Θα μπορούσα να επεκτεινω την ιδέα αυτή σέ τουλάχιστον άλλες τρείς "Μάσκες" με διαφορετικά χαρακτηριστικά. Εδώ την μελωδική ενότητα την διατηρεί η παρουσία των ίδιων πρωταγωνιστών που τραγουδούσαν πολλά από τα θέματα αυτά με ιδιαίτερη επιτυχία αν και τα έργα διαφέρουν αισθητότατα.
Ειναι άκρως διασκεδαστική και απελευθερωτική η θεατρική μουσική. Ειναι γιά μένα το μουσικό "Τραμπουκέτο", η καταπακτή στο μέσο της σκηνής από όπου ο ηθοποιός η τα αντικείμενα εξαφανίζονται και επανεμφανίζονται μαγικά. Ομως όταν η μουσική αυτή που γράφεις θα αποτελεί πιά ένα ανεκτίμητο κομμάτι ενός εαυτού χαμένου σε άλλες εποχές, σε άλλους τόπους και άλλες ζωές, η μεταφυσική της διάσταση σε ξεπερνάει.
Ηχογραφήθηκε, τυπώθηκε αλλά ποτέ δεν εκδόθηκε. Τώρα θα ακολουθήσει έκδοση του δίσκου!"

Β Μέρος
Η Νεφέλη Μουσουρα σε έργα Δημήτρη Παπαδημητρίου
Εργα για σόλο πιάνο που συνέθεσε ο Δημήτρης Παπαδημητριου ερμηνεύει η εξαιρετικά σημαντική ελληνίδα πιανίστα. Οι δύο "Εξομολογήσεις", πρελούδια από το "Χρονικό ενός πρώιμου Φθινοπώρου", η μικρή σουίτα "Ελληνικά Νυκτερινά" σε πρώτη εκτέλεση πάνω σε επεξεργασμένους ελληνικούς λαΙκούς ρυθμούς. Τέλος το "Εξωφρενική Πόλκα" ή αλλιώς "Καίγεται ο κώλος μας" βασισμένο στην μουσική της παράστασης "Ο Επιθεωρητής" του ΚΘΒΕ σε σκηνοθεσία Γιάννη Κακλέα.
Η Νεφέλη Μούσουρα είναι μια διεθνής πιανίστα με αξιοσημείωτη παρουσία, προσωπικότητα και ποιητικό κόσμο. Συνδέεται επίσημα με την μουσική του Παπαδημητρίου για πρώτη φορά.

• 12 και 13 Φεβρουαρίου
Λαϊκές Προσευχές
με την Βερόνικα Δαβάκη και την ορχήστρα Ορχήστρα Βασίλης Τσιτσάνης
Στο Θέατρο Τέχνης, τον χώρο που ο Μάνος Χατζιδάκις επέλεξε για να υπερασπιστεί το ρεμπέτικο ως μορφή υψηλής τέχνης, η Βερόνικα Δαβάκη έχοντας πρόσφατη την παράσταση για την ζωή της Μαρίκας Νίνου, θα συναντηθεί με την Ορχήστρα Βασίλης Τσιτσάνης σε ένα σπάνιο πρόγραμμα με πολυαγαπημένα αλλά και δυσεύρετα τραγούδια του συνθέτη.
40 χρόνια από τον θάνατο του Βασίλη Τσιτσάνη και 50 από του Χατζιδάκι η θεατρική σκηνή της οδού Φρυνίχου μας επιτρέπει να κυνηγήσουμε κάτι από τη μυσταγωγία χαμένων εποχών, παίζοντας unplugged και χωρίς άλλες άλλοτε απαραίτητες ενισχύσεις. Σαν ένα πολλαπλό ταξίδι στον χωροχρόνο ή σαν προσευχή.
Παράλληλα θα ακουστούν κείμενα από την ιστορική ομιλία του Μάνου Χατζηδάκι.
Προλογίζει ο Λάμπρος Λιάβας.

• 26 και 27 Φεβρουαρίου
Χάρτινα Τραγούδια
για δύο μοναδικές μουσικές παραστάσεις. Μαζί του η Λουκία Μιχαλοπούλου.

Δύο άνθρωποι συναντιούνται. Στη σκηνή ένα πιάνο, ένα τραπέζι… δύο καρέκλες. Ο πιανίστας δίνει στην κοπέλα αυτό που περιμένει… βγάζει από την τσάντα του τις παρτιτούρες του, που αφήνει στο αναλόγιο του πιάνου, και σε εκείνην ένα πακέτο με γράμματα. Η ανάγνωση των επιστολών συνοδεύει τα χάρτινα τραγούδια, ο ήχος των τραγουδιών συνοδεύει τα χάρτινα λόγια του αποστολέα.

Ερμηνεύουν:
Λουκία Μιχαλοπούλου
Φίλιππος Τσαλαχούρης

Ο Φίλιππος Τσαλαχούρης ταύτισε τα πρώτα δεκαπέντε χρόνια της συνθετικής του διαδρομής με το Θέατρο Τέχνης. Συνέθεσε μουσική για πολλές παραστάσεις, δίδαξε στη Σχολή και ανέλαβε όλες τις διδασκαλίες Αρχαίου Δράματος από το 1991 μέχρι το 2004. Παράλληλα συνεργάστηκε με το Εθνικό Θέατρο, το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος κ.α. Η ψυχή, συχνά, της μουσικής μίας παράστασης είναι το τραγούδι. Ένα απλό, σύντομο και ουσιαστικά περιεκτικό τραγούδι μπορεί να αναλάβει το βάρος όλης της συναισθηματικής φόρτισης της παράστασης, κάθε δραματουργικής μετάπτωσης, κάθε σκιάς ή φωτός. Ανάμεσα στα τριάντα και πλέον έργα που επένδυσε με την μουσική του κάποια από αυτά είχαν στη ροή την ιδέα "τραγούδι". Η σκέψη να παρουσιαστεί μία επιλογή αυτών των τραγουδιών δεν είναι καινούργια. Πάντα υπήρχε αυτή η επιθυμία του συνθέτη και μάλιστα με αποκλειστική επιθυμία να ηχήσουν στον γνώριμο και οικείο χώρο του Θεάτρου Τέχνης. Η σημασία αυτών των δύο παραστάσεων είναι μεγάλη και νωπή από συναισθήματα και αναμνήσεις. Την συγκίνηση μεγαλώνει και θερμαίνει η παρουσία στη σκηνή της Λουκίας Μιχαλοπούλου που υπήρξε μαθήτρια του Φίλιππου Τσαλαχούρη. Μαζί θα αποδώσουν 13 τραγούδια και 13 επιστολές, στη σκηνή του Θεάτρου Τέχνης στη Φρυνίχου, όλα δεμένα μεταξύ τους με την πλέον γερή κλωστή: την αγάπη για τους ανθρώπους.