Δημήτρης Τσαφέντας, μία από τις πιο αμφισβητούμενες προσωπικότητες της
σύγχρονης παγκόσμιας ιστορίας, ο άνθρωπος που το 1966 άλλαξε για πάντα την πορεία της Νότιας Αφρικής, δολοφονώντας τον Χέντρικ Φερβούντ, τον αρχιτέκτονα του απαρτχάιντ.

Ο Δημήτρης Τσαφέντας, Έλληνας ομογενής, μιγάς, στάθηκε απέναντι σε μια κοινωνία που δεν τον αποδεχόταν, καταδικάστηκε και έμεινε 33 χρόνια σε φυλακή-ψυχιατρείο της Πραιτόρια. Πέθανε σε κελί απομόνωσης στις 10/10/1999.

Επαναστάτης με αίσθημα δικαιοσύνης ή στοιχειωμένος από την ίδια του την ύπαρξη;

Μπορεί ο άνθρωπος να παραδοθεί στη μοίρα του ή έχει την ικανότητα να την αλλάξει;

Μήπως η τρέλα είναι μια άλλη μορφή λογικής σε έναν κόσμο που χάνεται;

Ο Κοραής Δαμάτης σκηνοθέτης της παράστασης αναφέρει σχετικά:
Ένας άνθρωπος πεταμένος σε κελί απομόνωσης.
Γυμνός.
Σαν παρατημένο νεογέννητο.

Μελανιασμένος από τα χτυπήματα των βασανιστών του, στο έλεος κανενός…μιλάει με τα σύννεφα απ’ το μικρό παράθυρο του κελιού του."Τις νύχτες βρίσκω πάντα στον ουρανό καλή παρέα, ακόμα κι απ’ αυτό το παραθυράκι".

Μιλάει για τη μάνα που δεν γνώρισε… "Το πιο μακρινό σύννεφο ήταν εκείνη". Για τον σκληρό αόρατο πατέρα του, για τους ανθρώπους που συνάντησε στην πολυτάραχη ζωή του, για την περιφρόνηση, τη βία και την διαπόμπευση που δέχτηκε από τη στιγμή που γεννήθηκε.

Μιγάς. Πατέρας Έλληνας. Μητέρα από την Μοζαμβίκη. Μεγαλώνει στο περιθώριο, κρυφά από όλους. Ζει κι ονειρεύεται τις νύχτες, τη μέρα προσπαθεί να συμφιλιωθεί με τους διώχτες του. "Κατέβαινα από το πεζοδρόμιο όταν συναντούσα λευκό. Κατέβαινα από το πεζοδρόμιο όταν συναντούσα και μαύρο".
Ενηλικιώνεται και ζει για χρόνια, σαν τελευταίος καθαριστής, σε φορτηγά πλοία. Γνωρίζει χώρες και ηπείρους. Ιταλία, Ελλάδα, Γερμανία, Βιέννη, Παλαιστίνη, Χάιφα, Γιοχάνεσμπουργκ Αίγυπτο, "Κάθε φορά που ονειρεύομαι τον παράδεισο φαντάζομαι την Αλεξάνδρεια".

1966. 48 χρονών πια ο Δημήτρης Τσαφέντας. Αφήνει τα ατέλειωτα ταξίδια, γυρίζει κοντά στον πατέρα του στην Νότια Αφρική και καταλήγει κλητήρας στο κτίριο του νοτιοαφρικανικού κοινοβουλίου στο Κέιπ Τάουν."Δούλευα στη βουλή στο κοινοβούλιο της South Afrika κλητήρας στο παρλαμέντο".

6 Σεπτεμβρίου 1966. Η μέρα που ο Δημήτρης Τσαφέντας συναντάει το πεπρωμένο του. Δολοφονεί με τέσσερεις μαχαιριές τον πρωθυπουργό της χώρας Hendrik Verwoerd, γνωστόν ως "ο αρχιτέκτονας του απαρτχάιντ".

Ο Δημήτρης Τσαφέντας συλλαμβάνεται, δικάζεται με συνοπτικές διαδικασίες και καταδικάζεται σε θάνατο, αλλά η Νοτιοαφρικανική κυβέρνηση προτιμάει να τον κλείσει ισόβια ως ψυχασθενή στην απομόνωση υποβάλλοντας τον σε καθημερινά βασανιστήρια μέχρι τον θάνατό του το 1999.

Στην παράσταση "Σκότωσα τον νταή του απαρτχάιντ" Δημήτρης Τσαφέντας, τον συναντάμε πεταμένο, γυμνό, μελανιασμένο από τα χτυπήματα, να συνομιλεί με τον άλλον του εαυτό για τη ζωή που ζήσανε οι δυό τους, για τις πράξεις τους, για τους ανθρώπους που αγαπήσανε, για τη μεγάλη απόφαση της δολοφονίας, για τα βασανιστήρια για την κοροϊδία και την σκληρότητα που βιώνει από τους υπόλοιπους κρατούμενος.

Συντελεστές:
Κείμενο: Γιώργος Δαμιανός
Δραματουργική επεξεργασία – Σκηνοθεσία: Κοραής Δαμάτης
Σκηνικά: Παύλος Ιωάννου
Video Art:Πορφύρης Κάρολος
Κίνηση : Άννα Αθανασιάδη
Μουσική επιμέλεια: ab-occasion
Φωτογραφίες παράστασης: Γιώργος Στριφτάρης

Ερμηνεύει ο Νίκος Ιωαννίδης

Ακατάλληλη για παιδιά κάτω των 15 ετών.