Μέσα από το έργο μας, εδώ και 20 χρόνια εξερευνούμε τους τρόπους και τους τόπους "συγκατοίκησης" και συνεύρεσης, σωμάτων με διαφορετικά λειτουργικά γνωρίσματα και μοτορική.

Η αποδόμηση και η επανασύνθεση των λειτουργιών των ανθρώπινων σωμάτων, μέσα από την τέχνη, μέσα απ' αυτό το πεδίο των ισότιμων σχέσεων και συνεργασιών, η "αρτιμέλεια", υπό το πρίσμα της "κανονικότητας", μπορεί να ορίζεται ως διαφορετική απέναντι στην αναπηρία που, όμως, μέσα από αυτή τη διαδικασία αλληλεπίδρασης, τελικά, ενώνονται, συζευγνύονται και αλληλοσυμπληρώνονται, καλύπτοντας η μια τους κενούς χώρους της άλλης.
Η οπτική του "σωματικού τοπίου", μέσα από το πλέγμα των συναντήσεων σωμάτων με διαφορετικό κινησιολογικό λεξιλόγιο και της δόμησης απλών ή και πολύπλοκων μορφολογικών σχημάτων που συνεχώς εναλλάσσονται μεταξύ των σωμάτων, δίνει την αίσθηση πως οι βλάβες των σωμάτων απλώς υφίστανται επειδή δεν μπορούν να εξαφανιστούν και να αρνηθεί ο χορευτής και ο θεατής την ύπαρξή τους. Υπάρχουν διακριτικά και χωρίς ιδιαίτερη υπογράμμιση στο σύνολο του έργου αλλά συχνά εξαφανίζονται και επανέρχονται ανατρέποντας τους ρόλους και την ανθρωπομετρική κλίμακα των χορευτών. Η ανατροπή είναι ολοκληρωτική σε σημείο που δύσκολα μπορεί κανείς να κατανοήσει ποιος/α είναι ή δεν είναι ανάπηρη/ος.

Είναι μια συνεχής ανατροπή της κανονικότητας της σωματικής ικανότητας από την αναπηρία και της αναπηρίας από την κανονικότητα και την σωματική ικανότητα, αλλά με όρους πραγματικούς ενός πραγματικού γήινου χώρου, που αν τεχνικά μπορούσε να απουσιάσει η βαρύτητα θα συνέβαινε η ολοκληρωμένη και ολοκληρωτική απουσία τόσο της σωματικής ικανότητας όσο και της σωματικής βλάβης. Το έργο μας στο σύνολό του στοχεύει στην ανάδειξη των νέων τάσεων και καινοτομιών γύρω από την ισότιμη παρουσία και ύπαρξη του ανάπηρου σώματος στην τέχνη, μέσα από συμπεριληπτικές δράσεις και συνεργασίες. Κάπου εκεί βρίσκουμε ξανά τις χαμένες μας ταυτότητες, την υψηλή αισθητική της ζωής και του έρωτα, την εξύψωση του πνεύματος.

Βλέπουμε την τελειότητα μόνο εκεί που μπορούμε να την βρούμε στην καθαρή της μορφή, σε εκείνο το σημάδι που ανήκει σε όλους μας, σε εκείνο το "ατελές" σημείο της ύπαρξής μας.

Το έργο μας στο σύνολό του είναι ένα συγκρουσιακό παιχνίδι που έχει στόχο να βγάλει το θεατή απ’ την βολική θέση του παθητικού παρατηρητή, να δοκιμάσει τα όρια και τις αντοχές του και να παλέψει με τα στερεότυπα και τους δαίμονές του. Να επαναπροσδιορίσει τελικά όχι απλώς το τι σημαίνει τέχνη, χορός, θέατρο, να επαναπροσδιορίσει την ίδια τη ζωή του, τον ίδιο του τον εαυτό, τις σκέψεις, το συναίσθημα, τη σχέση του με το σώμα.

Συντελεστές:
Σύλληψη – Χορογραφία: Γιώργος Χρηστάκης
Στο πιάνο: Χρήστος Καρνάβας
Φωτισμοί : Βλάσης Θεοδωρίδης
Χορεύουν: Ελένη Κόντζιλα, Κωνσταντίνα Αλεξανδρίδου, Έλλη Μπογιάκη, Μαίρη Γιαννούλα, Εύη Μήτρακα, Γιάννης Πετρίδης, Αναστάσης Οικονομόπουλος, Σωτήρης Ταχτσόγλου και Γιώργος Χρηστάκης

Συμμετέχει ο Αναστάσης Κολοβός

Αναδημοσίευση απο Δελτίο Τύπου.