Σύνδεση μέσω facebook
Σύνδεση μέσω twitter
Σύνδεση μέσω google
Δεν έχετε λογαριασμό; Εγγραφή
Κανονικά αυτή η ταινία θα έπρεπε να ήταν μια τεράστια αποτυχία! Οι κόρες της αλκοολικής θεατρικής συγγραφέως Andrea Dunbar, που έγινε διάσημη στα 19 και πέθανε στα 29, ντρέπονταν να αντιμετωπίσουν το φακό. Η μητέρα τους ελάχιστα είχε εμφανιστεί μπροστά στην κάμερα όσο ζούσε, άρα πως ακριβώς κάνεις ταινία για τη ζωή της; Βάζοντας ηθοποιούς να παίζουν τα τέκνα της φυσικά, κινώντας πειστικότατα τα χείλη τους στο ρυθμό των αληθινών συνεντεύξεων και στήνοντας το The Arbor, το πιο διάσημο θεατρικό της, στην αυλή του σπιτιού της. Ένα ιδιοφυές πάντρεμα φαντασίας και πραγματικότητας, όπου τεκμηρίωση και μυθοπλασία κυλιούνται ξεδιάντροπα στα σεντόνια γεννώντας ένα νέο υπέροχο μπάσταρδο που μοιάζει και στους δυο αλλά δεν ανήκει σε κανένα!
Στα πλαίσια του εορτασμού μας για την κατάργηση των ορίων ανάμεσα στη φαντασία και την πραγματικότητα, ο Κωνσταντίνος Γιάνναρης έρχεται να μπερδέψει τα πράγματα ακόμα περισσότερο και δεν θα μπορούσαμε παρά να του είμαστε ευγνώμονες! Ο πολυβραβευμένος σκηνοθέτης, πολύ ρεαλιστής για να θεωρείται απόλυτα μυθοπλάστης, αναρωτιέται πως χειρίζεσαι πραγματικές μαρτυρίες που αποτάσσονται την κάμερα προβάλλοντας επιπλέον αποσπάσματα από το ντοκιμαντέρ Normal του Nicolas Mai.
Η είσοδος είναι ελεύθερη και τα ποτά κερασμένα. Υπότιτλοι γιοκ.
Αναδημοσίευση από δελτίο τύπου.
Φίλτρα 
Δεν υπάρχουν σχόλια