Αναρχία και Σοσιαλισμός, σε  μία εποχή “Δημοκρατίας” που όλα διακυβεύονται.

Η Ελένη Αγγελοπούλου και ο Αλέξανδρος Αβρανάς παρουσιάζουν -σε επανάληψη- τις παραστάσεις τους «Το παράθυρο» του Γ.Ρίτσου με τον Ένκε Φεζολλάρι (στα αλβανικά), και τη “Μικρή κατήχηση για τις κατώτερες τάξεις” του Α.Στρίντμπεργκ με την Ελένη Ρουσσινού (στα ελληνικά).

Δύο μονόλογοι, δύο κινηματογραφιστές, δύο ηθοποιοί, δύο γλώσσες δημιουργούν εξαρχής την πολικότητα και συναντώνται σε μία στιγμή Αλήθειας: σε μία παράσταση που προτείνεται ως ενιαία στη διαφορά της αποδεικνύοντας  τον οικουμενικό, διαχρονικό και αφοπλιστικά αληθινό λόγο δύο (διαφορετικών;) δημιουργών.

"Το Παράθυρο" του Γιάννη Ρίτσου
Ένας νεαρός άντρας μπροστά σ’ ένα παράθυρο, λίγο πριν νυχτώσει. Δίπλα του, ένας παλιός φίλος που σωπαίνει ακούγοντάς τον να μιλά για τη ζωή και τους ανθρώπους έξω, για τον κόσμο, τη θάλασσα, τον ουρανό, το φεγγάρι.     Ένα από τα πιο θεατρικά ποιήματα του Ρίτσου, το πρώτο έργο της -εμβληματικής πια- «Τέταρτης διάστασης» του Γιάννη Ρίτσου μάς συστήνει την ομορφιά ως αξίωμα και τη ζωή ως μια συνεχή αναμέτρηση με την προσωπική μας αλήθεια.  
Ο Ένκε Φεζολλάρι ερμηνεύει το μονόλογο στη μητρική του γλώσσα, χωρίς υπέρτιτλους, αναδεικνύοντας τον οικουμενικό χαρακτήρα του ποιητικού λόγου του Γιάννη Ρίτσου.

Συντελεστές:
Κείμενο: Γιάννης Ρίτσος
Μετάφραση στα αλβανικά: Φρίντα Μπεντάι
Σκηνοθεσία: Ελένη Αγγελοπούλου
Κοστούμι: Θεοδώρα Προβοπούλου (theia)
Σκηνικός χώρος – Φωτισμοί – Μουσική Επιμέλεια: Ελένη Αγγελοπούλου

Ερμηνεύει: Ένκε Φεζολλάρι

Διάρκεια: 40 λεπτά

“Μικρή Κατήχηση για τις κατώτερες τάξεις” του Αύγουστου Στρίντμπεργκ.
Το πολιτικό μανιφέστο που έγραψε ο Αύγουστος Στρίντμπεργκ το 1884 με σκοπό να αφυπνίσει τις κατώτερες τάξεις απέναντι στους τρόπους που η ανώτερη τάξη τούς επιβάλει την οικονομική, πολιτική και ιδεολογική της κυριαρχία.
Είναι γνωστό ότι σήμερα δεν υπάρχουν πια τάξεις. Ότι όλοι οι πολίτες είμαστε εδώ και καιρό ίσοι, λιγότερο ή περισσότερο αστοί. Η ελίτ μοιράστηκε απλόχερα μαζί μας τον πλούτο της, πλούτο ιδεών και αγαθών. Και ότι εμείς είχαμε την ευκαιρία να δίνουμε καθημερινά τις εξετάσεις μας για να κερδίζουμε επάξια το μερίδιό μας. Έτσι, αφήσαμε οριστικά πίσω μας τις κατώτερες τάξεις και προοδεύσαμε. Όποιος δεν τα κατάφερε, ευθύνεται ο ίδιος που δεν προσπάθησε αρκετά και πρέπει να αναλάβει τώρα τις ευθύνες του, να δεχτεί τις συνέπειες, και να πάψει να υποκρίνεται την κατώτερη τάξη. Το έργο του Στρίντμπεργκ έρχεται για να τον ξεσκεπάσει.
Για μία ώρα, ανώτερα και μεσαία στρώματα κλείνονται σε μία θεατρική αίθουσα σε ένα ειλικρινές τετ-α-τετ, προσπαθώντας να αποδείξουν με όλες τους τις δυνάμεις στον εμμονικό Στρίντμπεργκ πόσο λάθος είχε να μιλά για κατώτερες τάξεις σαν να κατηχεί αιώνιες αλήθειες, πόσο ανεπίκαιρος ακούγεται πια. Καλύτερα να είχε μείνει στον μισογυνισμό και τα ονειροδράματά του.

Συντελεστές:
Κείμενο: Αύγουστος Στρίντμπεργκ
Μετάφραση: Α. Φιλιππάτος
Διασκευή/Δραματουργική επεξεργασία: Κώστας Περούλης
Σκηνοθεσία: Αλέξανδρος Αβρανάς
Σκηνικά – Κοστούμια: Άση Δημητρολοπούλου
Μουσική: Κ.ΒΗΤΑ
Video: Άννα Πίγκου-Ρεπούση
Φωτισμοί: Ηλίας Κωνσταντακόπουλος
Φωτογραφίες: Ορφέας Εμιρζάς

Ερμηνεύει: Ελένη Ρουσσινού

Διάρκεια:50 λεπτά.