Ένα οικολογικό, μουσικό παραμύθι για παιδιά και, για τους μεγάλους, ένα μελωδικό μονοπάτι επιστροφής στην αθωότητα: στην εποχή που πιστεύαμε πως, όταν θα μεγαλώναμε, το να αλλάξουμε τον κόσμο θα ήταν για μας παιχνίδι. Αυτό ακριβώς το παιχνίδι είναι το θέμα της παράστασης.

Βιότοπος της Χαδιαρόπαπιας και του Άγγουρου-Κάγκουρου, βοσκότοπος του Γαϊδαρέλου της Πόλης που φορτώνεται αυτοβούλως όλες τις σκοτούρες των μεγάλων αλλά και νεραϊδότοπος κατά τη Μυθολoγία του Μετρό, ο Παιδότοπος των Άστρων δεν έχει σύνορα: Εκτείνεται από τα Δάση των Κλασικών Παραμυθιών ως την Αρκτική, όπου η αφοσίωση μιας φώκιας σε ένα ναυαγό έχει γίνει διεθνής ναυτικός θρύλος.

Στον Παιδότοπο των Άστρων, τα πεφταστέρια, πέφτοντας, μεταμορφώνονται σε μια παρέα παιδιών που παίζουν και τραγουδάνε τη ζωή. Ενσαρκώνοντας τους ήρωες των αυτοσχέδιων παιχνιδιών τους καθώς και των τραγουδιών που επινοούν, αγωνίζονται να σώσουν το μαγευτικό αυτό τοπίο της φαντασίας τους που απειλείται με εξαφάνιση από τον πιο επικίνδυνο εισβολέα: Τον Κακό Λευκό. Τον κομπιναδόρο «που το χρήμα προσκυνάει και τον κόσμο κυβερνάει». Τον άπληστο Κακό Λευκό που «ακόμα και των Άστρων τον Παιδότοπο σκοπεύει να τον κάνει ρημαδότοπο» έχοντας ήδη καταστρέψει τον πλανήτη «για λόγους κερδοσκοπικούς». Αυτόν που τρέμει μην έρθει κάποτε η πιό ευοίωνη από όλες τις μέρες, η μέρα που θα καταργηθεί παγκοσμίως το χρήμα, η όγδοη μέρα της βδομάδας που λέγεται Πιτσικαρδή.

Αντίποδας του Κακού Λευκού, ο Μαέστρος της (ζωντανής) ορχήστρας αλλά και Ντιλιβεράς της Χαράς «οδηγεί μια Μουσικλέτα πολυφωνική που αντί να καίει βενζίνη καίει μουσική». Και, μαχητικό μέλος της παρέας των παιδιών, ένα ευφάνταστο κορίτσι της πόλης: Η Ρία -δηλαδή η Καβαλαρία Ρουστικάνα (έτσι τη λένε στα όνειρά της!) που φτάνει στον Παιδότοπο των Άστρων αποδρώντας, κατά τη συνήθειά της, από την πραγματικότητα, καβάλα στην αγαπημένη της ζέβρα που έχει κόκκινες ρίγες γι’ αυτό και τη λένε Πυτζάμα.

Από τοτεμικό ζώο της Ρίας, η Ζέβρα Πυτζάμα εξελίσσεται σε προστατευτικό τοτέμ όλης της παρέας αλλά και των θεατών: «Ζέβρα Πυτζάμα, χλιμίντριζε ψυχή μας παιδική να μη χαθούμε μέσα στη ζωή» ας τραγουδήσουμε λοιπόν κι εμείς οι μεγάλοι νικώντας μαζί με τα παιδιά τον Κακό Λευκό, αν όχι στη ζωή, τουλάχιστον στο θέατρο: Σε μια παράσταση που θα μας υπενθυμίσει πως, εν τέλει «περιουσία μας είναι μονάχα η φαντασία μας».

Πρωταγωνιστής της παράστασης, ο Κακός Λευκός Αντώνης Λουδάρος και μαζί του είκοσι πέντε ηθοποιοί, τραγουδιστές και μουσικοί.

Κείμενο - Στίχοι: Μαριανίνα Κριεζή

Μουσική: Διονύσης Τσακνής

Σκηνοθεσία: Άννα Παναγιωτοπούλου, Φωκάς Ευαγγελινός

Σκηνικά: Γιώργος Γαβαλάς, Γιάννης Μουρίκης

Κοστούμια: Αναστασία Αρσένη

Φωτισμοί: Ελευθερία Ντεκώ

Παραγωγός: Μιχάλης Αδάμ

Στον 26μελή θίασο πρωταγωνιστούν ο Αντώνης Λουδάρος και οι: Μαριάννα Πολυχρονίδη, Σπύρος Παππάς, Αντιγόνη Ψυχράμη, Κωνσταντίνος Φάμη, Βανέσα Αδαμοπούλου, Αδάμ Τσαρούχης, Κωνσταντίνος Καϊκής, Ελίνα Μάλαμα, Νικορέστης Χανιωτάκης, Στράτος Λύκος, Βερόνικα Δαβάκη, Γιάννης Σοφολόγης, Ιώβη Φραγκάτου, Παναγιώτης Γουρζουλίδης, Στέλλα Βογιατζάκη, Μελίνα Ντούσικου, Αντώνης Παναγόπουλος

«Μουσικλετιστής» και διευθυντής ορχήστρας ο Διονύσης Τσακνής.

Ορχήστρα:

Δημήτρης Μπαρμπαγάλας: κιθάρα

Δήμος Πολυμέρης: ακορντεόν

Στέφανος Δημητρίου: τύμπανα

Δημήτρης Φροσύνης: μπάσο

Αντωνης Ανδρέου: τρομπόνι

Μάνος Θεοδοσάκης: τρομπέτα

Δημήτρης Καραγιάννης: φλάουτο - κλαρίνο - σαξόφωνο