Στην Chili Art Gallery παρουσιάζεται η ομαδική έκθεση 22 εικαστικών καλλιτεχνών από την Ελλάδα και το εξωτερικό με τίτλο "Πίσω από τις μάσκες της ουτοπικής χαράς".

Επιμέλεια: Πάρης Καπράλος

Εγκαίνια: Πέμπτη 22 Φεβρουαρίου 2024 και ώρες 18:00 - 21:00.

Η έκθεση θα διαρκέσει μέχρι και το Σάββατο 2 Μαρτίου 2024, ενώ από τη δεύτερη μέρα μετά τα εγκαίνια θα γίνει διαθέσιμη και διαδικτυακά, μέσω της πλατφόρμας artgrid.gr.

Για την έκθεση έχει εκδοθεί κατάλογος στην Ελληνική και την Αγγλική γλώσσα διαθέσιμος σε όλους τους επισκέπτες της δωρεάν.

Στην έκθεση συμμετέχουν με έργα τους οι: Λένα Σπάνια, Germa Dadurkeviciute, Χρυσούλα Δεμάγκου, Mirja Birgitta, Εύα Αναστοπούλου, Rene Di, Ρουμπίνη Βρυώνη, Julia Prikhodko, Γιάννης Σταμούλης, Mandy D., Δέσποινα Γεωργιάδη - Θεσσαλονικέως, Τζοβινάρ Γιεγίς Μοβσεσιάν, Μιχάλης Δεβανάκης, Panagiota Stappa, Βίκυ Μπενετάτου- Κεφάλα, Κατερίνα Παναγάτου, Όλγα Μπαρμάζη, Θεοδώρα Αναγνωστοπούλου, Κωνσταντίνος Σπηλιωτόπουλος (Eric Cospi), Νικηφόρος Τσεκούρας, Χρήστος Χρυσάιδος, Βάσια Σερέτη.

Σημειώνει ο κ. Καπράλος σε κείμενο τεκμηρίωσης της έκθεσης: "H έκθεση "Πίσω από τις μάσκες της ουτοπικής χαράς" διερευνά το κοινωνικό φαινόμενο της "τοξικής θετικότητας" (toxic positivity) που αναφέρεται στην υπερβολική επίδειξη ευτυχίας και υπεραισιοδοξιας σε όλες τις καταστάσεις κοινωνικής δικτύωσης, η οποία δεν λαμβάνει υπόψη τις λεπτομέρειες των ατομικών περιστάσεων. Τα ΜΜΕ, τα fashion idols, και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχουν συμβάλει σημαντικά στη διάδοση της "τοξικής θετικότητας" και στην απόρριψη των αρνητικών συναισθημάτων. Η τοξική θετικότητα στις κοινωνίες έχει σοβαρές συνέπειες• τα άτομα εξαναγκάζονται να καταπνίγουν τα γνήσια συναισθήματά τους για να προσαρμοστούν στις κοινωνικές προσδοκίες. Αυτή η καταπίεση μπορεί να οδηγήσει σε αυξημένο στρες, αγχος και ακόμη και κατάθλιψη, καθώς τα άτομα δε βρίσκουν χώρο να εκφράσουν και να αντιμετωπίσουν τα αληθινά τους συναισθήματα. Η κοινωνιολογία και οι σύγχρονες ψυχαναλυτικές θεωρίες υποστηρίζουν ότι είναι σημαντικό να αναγνωρίζουμε και να επιβεβαιώνουμε όλα τα συναισθήματα, συμπεριλαμβανομένων των αρνητικών, και να προσφέρουμε υποστήριξη και συμπάθεια στους πάσχοντες στο κοινωνικό μας περιβάλλον, αντί να σπεύδουμε να απορρίπτουμε συναισθήματα όπως θλίψη, θυμός, πένθος, κλπ που σε φυσιολογικό βαθμό εκδηλώνουν άλλοι άνθρωποι γύρω μας ως "πάρα πολύ αρνητικά". Αυτή η προσέγγιση ενθαρρύνει τα άτομα να ασχοληθούν με τα συναισθήματά τους με έναν υγιή και παραγωγικό τρόπο, που μπορεί τελικά να οδηγήσει σε μεγαλύτερη συναισθηματική ευημερία και ανθεκτικότητα όταν βρισκόμαστε ατομικά και συλλογικά αντιμέτωποι με τις δυσκολίες της ζωής. Η Τέχνη γίνεται φορέας της ενσυναίσθησης, και δίαυλος της ανθρώπινης επαφής: μας θυμίζει πάνω και πέρα από όλα να είμαστε άνθρωποι".